ΤΟΚΕΤΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΕΛΛΑΔΑ 2013

Η επιλογή της γέννας στο σπίτι είναι ανθρώπινο δικαίωμα (Απόφαση Ternovsky v. Hungary (no. 67545/09), της 14.12.2010). Κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον τόπο και τον τρόπο με τον οποίο επιθυμεί να γεννήσει και θα έπρεπε να της αποδίδεται ο κατάλληλος σεβασμός ως προς την επιλογή της.

Δυστυχώς ζω σε μια χώρα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται καθημερινά. Τα οικονομικά συμφέροντα, οι ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα, η διαστρέβλωση της αλήθειας από τα ΜΜΕ και ο προβατοποιημένος άνθρωπος στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, δεν μας αφήνουν ανεπηρέαστους. Οι ταπεινωτικές εργασιακές συνθήκες, η ανασφάλιστη εργασία, η ανεργία και η δυσκολία επιβίωσης είναι πλέον η καθημερινότητα πολλών συμπολιτών μου. Με το γενικευμένο κλίμα καταπάτησης αξιών που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, φτάνουμε και στην προσπάθεια χειραγώγησης της γυναίκας, στην πιο τρυφερή στιγμή ίσως της ζωής της, τη γέννα του παιδιού της. ‘Μας είπαν πώς θα ζούμε, τι θα τρώμε, τι θα βλέπουμε, πώς θα αναπνέουμε..τώρα προσπαθούν να μας πούνε και πώς θα γεννάμε. Όχι! Φτάνει πια!

Πριν από τρία χρόνια είχα την τύχη να βιώσω, χάρη στην αδερφή μου, μια από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου, τη γέννηση του ανιψιού μου. Δάκρυσα όχι μόνο από τη συγκίνηση μου για τον ερχομό του ανιψιού μου στον κόσμο αυτό, αλλά και από τη ‘μεταμόρφωση’ της αδερφής μου σε Μάνα, γεγονός που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια μου. Η διαδικασία του τοκετού μαγική, γεμάτη από ενέργεια, ορμόνες και συναισθήματα. Η αδερφή μου, με κυριότερο σύμμαχο σε αυτόν τον ξεχωριστό αγώνα για ζωή το ίδιο το μωρό της, απέπνεε εμπιστοσύνη, αυτοπεποίθηση και δύναμη. Μια δύναμη καθηλωτική, μια δύναμη που δεν ήξερα, δεν φανταζόμουν πως είχε μέσα της. Κατάλαβα εκείνη τη στιγμή πως η αδερφή μου είχε αλλάξει πια για πάντα. Ήταν πλέον Μαμά, εκτός από αδερφή μου. Αυτή την πηγαία δύναμη και ενέργεια που σου δίνει αυτή η φυσική διαδικασία, ο τοκετός δηλαδή, θα ήθελα να την βιώνανε όλες οι γυναίκες.

Μη θέλοντας να υποτιμήσω καμία μανούλα και την εμπειρία του τοκετού της, θέλω απλά να μοιραστώ την υπέροχη εμπειρία ενός τοκετού στο σπίτι. Το περιβάλλον ζεστό, οικείο, ο άντρας τής χάιδευε στοργικά την πλάτη, η μαία δίπλα της αφουγκράζονταν τις ανάγκες της, ακολουθώντας προσεκτικά, διακριτικά τον ‘παλμό’ της γέννας. Συμπρωταγωνιστούσε στο μαγικό αυτό γεγονός αφήνοντας το ‘χειροκρότημα’ για την αδερφή μου. Δεν την ‘ξεγεννούσε’ κανείς.. 13:38 ακριβώς.. Η αδερφή μου γέννησε έναν κούκλο, τον ανιψιό μου. Η μαία τον τοποθέτησε γλυκά, με ευλάβεια, στην αγκαλιά της αδερφής μου. Άρχισε να θηλάζει σχεδόν αμέσως. Φαινόταν ήρεμος στην αγκαλιά της μαμάς του. Τι άλλο να θέλει άραγε; Την οικεία, ζεστή αγκαλιά της μαμάς του και άφθονη τροφή, όπως ακριβώς άλλωστε είχε συνηθίσει για τους προηγούμενους εννέα μήνες της ζωής του, για όλη του τη ζωή δηλαδή μέχρι εκείνη την ημέρα.

Και φτάνοντας στο σήμερα.. Η αδερφή μου καθώς και ο άντρας της θα δικαστούν στις 11/06/2013, ημέρα Τρίτη, στο Γ’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης. Συνολικά οι κατηγορούμενοι είναι 79 άνθρωποι. Βασική κατήγορος είναι η κ. Β. Μοσχάκη, πρόεδρος μαιών Θεσσαλονίκης και οι κατηγορίες που βαραίνουν τους γονείς είναι οι εξής δύο:

1. «ηθική αυτουργία σε ψευδή πιστοποίηση του τοκετού»
2. «ρύπανση περιβάλλοντος»

Η κατηγορία για ρύπανση του περιβάλλοντος, η οποία αφορά και τους περισσότερους, στηρίζεται στο θέμα της διαχείρισης του πλακούντα, τον οποίο οι αρχές χαρακτηρίζουν ως «επικίνδυνο μολυσματικό ιατρικό απόβλητο που θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».

Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο όσον αφορά τις κατηγορίες. Θα περιμένω όμως αγωνιωδώς την 11^η Ιουνίου ώστε να παρευρεθώ στις δικαστικές αίθουσες και να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Μιλώντας όχι μόνο ως αδερφή της κατηγορούμενης αλλά κυρίως ως γυναίκα που μάχεται καθημερινά για τη ζωή της και τα δικαιώματα της τόσο στον εργασιακό της χώρο όσο και στην προσωπική της ζωή, θα ήθελα να εκφράσω δημόσια τη στήριξη και συμπαράσταση μου στις οικογένειες, τους ιατρούς και τη μαία που εμπλέκονται στην υπόθεση της ‘δίκης των 79’.

Ο αγώνας στη ‘δίκη των 79’ είναι αγώνας όλων μας. Διεκδικείστε ό,τι σας ανήκει. Σταματήστε την εμπορευματοποίηση της γέννας!

Υ.Γ. Ο περιβόητος πλακούντας της αδερφής μου είναι θαμμένος σε μια γλάστρα, στο μπαλκόνι του σπιτιού τους. Πάνω του μεγαλώνει μια πανέμορφη ροδιά εδώ και τρία χρόνια. Τα τρία αυτά χρόνια που μεγαλώνει ταυτόχρονα και ο γλυκύτατος ανιψιός μου. Κάθε φορά που κοιτάζω τη ροδιά, έρχονται μνήμες εκείνης της όμορφης ημέρας που ήρθε στον κόσμο ο ανιψιός μου.

Με τιμή,

Λαμπάδη Μαργαρίτα