Ο πλακούντας, η δίκη των 79 και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης

Της Κατερίνας Παπανικολάου

Χρειάστηκε μια απόφαση δικαστηρίου ώστε να μην μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το προφανές και μονοσήμαντο και να μην μπορεί κανείς να εκδιώξει κανέναν για κάτι τέτοιο.

Οι γονείς, η μαία και οι γιατροί που βρέθηκαν εμπλεκόμενοι στη δίκη των 79 αθωώθηκαν μόλις προχθές για το εξαιρετικά σημαντικό αδίκημα του τοκετού στο σπίτι. Μια ιστορία που εκτυλίχθηκε στη Θεσσαλονίκη με καθαρά οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα, ταυτόχρονα όμως με την ηθική και τη λογική να πρεσβεύονται από τους αρμόδιους του δικαστηρίου που έδωσε την τελική ετυμηγορία: ο πλακούντας μιας γυναίκας δεν μπορεί να θεωρηθεί απόβλητο.

Κι έτσι ο τοκετός στο σπίτι μοιάζει ξανά κάτι φυσικό, όσο και αν φάνηκε να ενόχλησε κάποιους, όσο και αν κάποιες οικογένειες πέρασαν δύσκολα μέσα από αυτό και βρέθηκαν κατηγορούμενες για την πιο όμορφη διαδικασία γέννησης ενός παιδιού.

Στην ιστορία αυτή δε βλέπω κάτι περισσότερο από το χιλιοπαιγμένο σενάριο της καταπάτησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, η οποία για ποικίλους σε κάθε περίπτωση λόγους ενοχλεί μια μερίδα της κοινωνίας. Η περίπτωση της γυναίκας που επιθυμεί να γεννήσει στο σπίτι δεν είναι και πολύ διαφορετική από τη γυναίκα που επιθυμεί να φιλήσει τη σύντροφό της δημόσια, ούτε από τον άνδρα που επιθυμεί να συμβιώνει επίσημα με τον σύντροφό του. Είναι η αρχή της αυτοδιαχείρισης του εαυτού που πλήττεται καθημερινά, που ορισμένοι, υποτιθέμενα θεματοφύλακες της ηθικής και της τάξης, αναλαμβάνουν το ρόλο δικαστή και καλούν με όλους τους τρόπους τον «κατηγορούμενο» να απολογηθεί και ευθύς αμέσως να αλλάξει άποψη και στάση. Διαφορετικά οφείλει να κρυφτεί, προκειμένου να παραμείνει ίδιος στην ομοιομορφία, να μην προκαλέσει, να μη γίνει φορέας αλλαγής και εξέλιξης. 

Το δικαίωμα στο δικαίωμα είναι που έχει ξεχαστεί στην Ελλάδα, το δικαίωμα όμως και του άλλου και όχι μονάχα το δικό μου. Το δικαίωμα να επιλέγω εγώ για εμένα και να μην αποτελεί αυτή η επιλογή μου αντικείμενο ανυπόστατων κατηγοριών, εξευτελισμού και παραγκωνισμού. Να μη νιώθω μόνος μέσα από την επιλογή μου να είμαι διαφορετικός, εφόσον με αυτήν την επιλογή δεν προκαλώ κακό και δε θίγω κανέναν. Το δικαίωμα να είμαι αυτό που εγώ αποκλειστικά με τις δικές μου αξίες και ανάγκες επιλέγω να είμαι χρειάζεται ακόμη να κατοχυρώνεται στις αίθουσες δικαστηρίων ή να επιβάλλεται μέσω προστίμων από το ευρωπαϊκό δικαστήριο.

Η δίκη των 79 είναι ένα ακόμη σημείο στην πορεία οπισθοδρόμησης που τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζει τη Θεσσαλονίκη, ένα σημείο που φέρει ελπίδα πως οι επόμενες γενιές θα έχουν μεγαλύτερη ελευθερία και περισσότερο σεβασμό στην ατομικότητα.

πηγή: http://enfo.gr/ar2248

ΑΘΩΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΩΝ 79!

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

79 ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΘΩΩΘΗΚΑΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ

ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ (ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ) ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ενενήντα χρόνια πριν, κάποιοι ΔΙΩΚΤΕΣ προσπάθησαν να διώξουν τη Θεωρία της Εξέλιξης σε μια ιλαροτραγική δίκη που πέρασε στην ιστορία ως Δίκη των Πιθήκων.
Σήμερα, άλλοι ΟΜΟΤΕΧΝΟΙ τους προσπάθησαν να διώξουν τον Τοκετό στο Σπίτι,
με ένα σουρεαλιστικό κατηγορητήριο. Αλλά, ατυχώς, γι’ αυτούς η Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης συνέβη να διαθέτουν γνώση, ευθυκρισία και ευαισθησία. Στοιχεία ικανά να ακυρώνουν σκευωρίες.

Μαρία-Μυρτώ Γρίβα

Στις 10/01/2014, η τεκμηριωμένη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης σε μια ασυνήθιστη δίκη, έβαλε τέλος στην ταλαιπωρία 79 ανθρώπων, (γονιών, γιατρών και μιας μαίας) με την πανηγυρική αθώωσή τους από όλες τις ανυπόστατες κατηγορίες.

Το ερώτημα που προκύπτει απ’ αυτή την υπόθεση είναι απλό: «Πώς 79 άνθρωποι βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, επειδή το μόνο που είχαν κάνει ήταν οι μεν γονείς να επιλέξουν να φέρουν το παιδί τους στον κόσμο στο πιο ανθρώπινο περιβάλλον που υπάρχει (δηλαδή, το σπίτι τους), οι δε γιατροί να βεβαιώσουν το αυτονόητο ότι μια γυναίκα γέννησε;»

Δεδομένου ότι η διερεύνηση κάθε υπόθεσης ευλόγως ξεκινάει από την καίρια ερώτηση «ποιός ωφελείται;», θεωρώ ότι εάν τοποθετήσουμε τα γεγονότα και τα πρόσωπα στο χρόνο, είναι πιθανό να αντιληφθούμε ποιος είχε όφελος από όλη αυτή την πολυεπίπεδη εκστρατεία (με μηνύσεις, δίκες, κ.α), κατά του τοκετού στο σπίτι.

Πριν περίπου 5 χρόνια ένα ζευγάρι που επέλεξε αυτοβούλως να γεννήσει σπίτι του, έκανε μήνυση για «σωματική βλάβη» στη μαία που διενήργησε τον τοκετό και στη φυσιοθεραπεύτρια που παραβρέθηκε σ’ αυτόν. Μάρτυρες κατηγορίες ήταν η γνωστή μαία-μάρτυρας που εμφανίζεται ως πρόεδρος του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης και ένας γυναικολόγος. Οι δύο επαγγελματίες υγείας καταδικάστηκαν πρωτόδικα για απλή σωματική βλάβη. [Σημείωση: Στις 08/11/2013 αθωώθηκαν και οι δύο στο Εφετείο)

Με αφορμή αυτή την μήνυση, το Δ.Σ. του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης κατέθεσε μια γενικόλογη μηνυτήρια αναφορά για ανθρώπους που κάνουν αντιποίηση επαγγέλματος, και άλλα συναφή. Σημαντική λεπτομέρεια: η προαναφερθείσα φυσιοθεραπεύτρια ποτέ δεν καταδικάστηκε για αντιποίηση επαγγέλματος, παρά τις περί του αντιθέτου διαδικτυακές διαδόσεις.

Το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας (ΣΕΥΠ) διεξήγαγε έρευνα, εξέτασε 10 γιατρούς, δεν διαπίστωσε κανένα αδίκημα, και για αυτό δεν παρέπεμψε το θέμα στον Εισαγγελέα (πράγμα που υποχρεούται εκ του νόμου να κάνει κάθε φορά που διαπιστώνει κάποιο αδίκημα).

Περιέργως, η εμφανιζόμενη ως πρόεδρος του Δ.Σ του Συλλόγου Μαιών (στο οποίο είχε κοινοποιηθεί νομίμως το πόρισμα του ΣΕΥΠ, που είναι ο ανώτερος κρατικός πραγματογνώμονας σε θέματα υγείας), αγνόησε το ΣΕΥΠ και το Πόρισμά του και επανήλθε με νέα, πολυσέλιδη μηνυτήρια αναφορά, στην οποία κατηγορούσε 10 γιατρούς για ψευδείς βεβαιώσεις γέννησης, 1 μαία για μη διαχείριση πλακούντα σε τοκετό στο σπίτι, και 68 γονείς για…. μόλυνση περιβάλλοντος με τους άκρως «επικίνδυνους» και «μολυσματικούς» πλακούντες.

Στην εν λόγω μηνυτήρια αναφορά, οι μητέρες χαρακτηριζόμασταν από το Δ.Σ του Συλλόγου Μαιών ως «φερόμενες μητέρες» που καταστρέψαμε τους πλακούντες, οι οποίοι «ήταν η μόνη απόδειξη ότι γεννήσαμε τα παιδιά μας», (!) και, επιπλέον, γινόταν τεχνηέντως και σκοπίμως επτά αναφορές σε «κυκλώματα εμπορίας βρεφών», χωρίς πουθενά να αμφισβητείται ότι είμαστε γονείς των παιδιών μας.

Η Εισαγγελέας που ανέλαβε την υπόθεση, μας έστειλε στο εδώλιο του κατηγορουμένου χωρίς να μας καλέσει σε απολογία, ως καταστροφείς του περιβάλλοντος, με ένα κατηγορητήριο-αντίγραφο της μήνυσης του Συλλόγου Μαιών. Μοναδική μάρτυρας κατηγορίας εναντίον 79 ανθρώπων, η γνωστή μαία.

Εξ’ αυτού και μια πρώτη απορία: Το ζευγάρι που στάθηκε η αιτία ώστε το ΔΣ του Συλλόγου Μαιών να προχωρήσει σε μηνύσεις εναντίον τόσων ανθρώπων, γέννησε την ίδια περίοδο που γεννήσαμε και οι υπόλοιποι. Η μαία που παραβρέθηκε στον τοκετό ήταν συγκατηγορούμενή μας για «μη διαχείριση του πλακούντα» τους. Μ’ άλλα λόγια, με ένα μυστήριο τρόπο, το ζευγάρι αυτό ΕΞΑΙΡΕΘΗΚΕ από το κατηγορητήριο αλλά ο πλακούντας τους ΟΧΙ. (!)

Στις 08/11/2013 εκδικάστηκε στο Εφετείο η υπόθεση της μαίας και της φυσιοθεραπεύτριας, που είχαν κατηγορηθεί για απλή σωματική βλάβη. Μοναδική μάρτυρας κατηγορίας, η γνωστή μαία. Η απόφαση του Εφετείου: ΑΘΩΩΣΗ

Στις 10/01/2014 εκδικάστηκε η Δίκη των 79. 77 άνθρωποι, οι οικογένειές τους, μάρτυρες, δικηγόροι όλοι παρόντες. Μοναδική μάρτυρας κατηγορίας, η γνωστή μαία.

Ο πρώην Πρόεδρος του Ι.Σ.Θ , κ. Νικολαϊδης, καταθέτοντας μετά λόγου γνώσεως, υπερασπίστηκε αφενός το δικαίωμα κάθε γυναίκας να γεννάει όπως επιλέγει, και αφετέρου τους συναδέλφους του, που έπραξαν το αυτονόητο, βεβαιώνοντας ότι ήταν αυταπόδεικτο.

Ο ιατροδικαστής κ. Τσούγκας κατέστησε σαφές ότι ο πλακούντας δεν είναι απόβλητο και ότι άλλα κίνητρα πρέπει να αναζητηθούν πίσω από μια τέτοια δίωξη.

Ο πατέρας μου, Κλεάνθης Γρίβας, ως μάρτυρας τόνισε ότι πίσω από την σκευωρία κατά του τοκετού στο σπίτι και τη δίωξη των 79 υπάρχουν άνομα οικονομικά συμφέροντα (επιχειρηματικά και συντεχνιακά).
Τα επιχειρηματικά αφορούν (α) τις εταιρείες διαχείρισης βιολογικών αποβλήτων (που ανταγωνίζονται λυσσαλέα για την ανάληψη του «έργου»), (β) τις εταιρίες εκμετάλλευσης του πλακούντα (για την παρασκευή καλλυντικών και την καλλιέργεια βλαστοκυττάρων), και (γ) τις ιδιωτικές κλινικές που παρέχουν «τοκετό σαν στο σπίτι». Τα συντεχνιακά αφορούν την μονοπώληση των τοκετών στο σπίτι από μαίες δημοσίους υπαλλήλους που, ως τέτοιες, δεν μπορούν ούτε να παρέχουν ιδιωτικό έργο ούτε και να συνεργάζονται ή να προβάλλουν τον «τοκετό σαν στο σπίτι», που γίνεται σε μία μόνο ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης.
Οι γονείς δήλωσαν ότι, ανεξάρτητα από την έκβαση της σουρεαλιστικής δίωξης, ποτέ δεν θα παρέδιδαν το «τον πλακούντα, δέντρο της ζωής σε εταιρεία διαχείρισης αποβλήτων». Όλοι μας θα κάναμε και πάλι αυτό που ήδη είχαμε κάνει (και για το οποίο προκάλεσε τη δίωξη και την ταλαιπωρία μας ο Σύλλογος Μαιών Θεσσαλονίκης): Θα φυτεύαμε τον πλακούντα μας σε ιδιόκτητο χώρο με ένα δενδράκι, τιμώντας τη ζωή και όχι αποτιμώντας… τα διαφεύγοντα κέρδη.

Ο Εισαγγελέας, σε μια αγόρευση είπε ότι αυτή η υπόθεση θα έπρεπε εξαρχής να έχει τεθεί στο αρχείο και κανείς μας δεν θα έπρεπε να υποστεί αυτή την επώδυνη διαδικασία. Ακόμη σπουδαιότερο, όπως είπε: «Μου είναι αδύνατον να χαρακτηρίσω τον πλακούντα μιας γυναίκας, απόβλητο».

Αν όλοι οι Εισαγγελείς και οι Δικαστές αυτής της χώρας ήταν τόσο αξιοπρεπείς και επιμελείς, σήμερα όλα θα ήταν διαφορετικά.

Από την αρχή είχα δηλώσει σε κάθε συνέντευξη ή κείμενό μου ότι δεν είχα αγωνία για το αποτέλεσμα της δίκης. Νιώθω τυχερή που το βίωσα όλα αυτό, γιατί έτσι βάλαμε όλοι μαζί το δικό μας λιθαράκι στην προάσπιση του δικαιώματος των γυναικών να επιλέγουν.

• Οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάθε φυσική δραστηριότητα που δεν παράγει κέρδος για το σύστημα αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνη.

• Οι γυναίκες ποτέ δεν θα επιλέξουν να έχουν στην γέννα τους ή στα μαθήματα προετοιμασίας γέννας, μαίες που διώκουν μητέρες και θεωρούν μολυσματικά απόβλητα τους πλακούντες.

• Οι γυναικολόγοι δεν θα ξαναχρησιμοποιήσουν μαίες που διώκουν μητέρες προκειμένου να προβάλλουν παροχές των ιδιωτικών τους κλινικών.

• Οι δημοσιογράφοι (!) που λειτούργησαν ως γραφείο τύπου του διώκτη, αποσιωπώντας την άποψη του κατηγορούμενου, μπορούν τώρα να αποκρύψουν και τις δύο αθωωτικές αποφάσεις: αυτή που αφορά τη μαία και τη φυσιοθεραπεύτρια και αυτή που αφορά τους 79.

Σε αυτή την διαδρομή, γνώρισα λίγους ποταπούς και πολλούς υπέροχους ανθρώπους, συμπαραστάτες και συναγωνιστές. Για όσα ζήσαμε, νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη.

Όταν ξεκινήσαμε αυτόν τον αγώνα, ενάντια σε άνομα οικονομικά (επιχειρηματικά οικονομικά και συντεχνιακά) συμφέροντα είχα δώσει δημόσια την υπόσχεση στους δύο εκλιπόντες συγκατηγορούμενους μας, τη γυναικολόγο Μιλένα Ρούσκοβα και τον Δημήτρη Φαναριώτη (που «έφυγε» αφήνοντας 3 ορφανά και την χήρα του Όλγα Χαλκίδου, συγκατηγορούμενη), ότι θα βάζαμε τα δυνατά μας για να καλύψουμε κάπως την «απουσία» τους απ’ αυτό τον αγώνα.

Είχα υποσχεθεί στην κόρη μου ότι θα έδινα αυτόν τον αγώνα, για να μπορεί αύριο αυτή και μόνο αυτή να αποφασίζει για το σώμα της και την γέννα της.

Όσο άκουγα την Πρόεδρο και τον Εισαγγελέα στο Δικαστήριο, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι μάλλον κατάφερα να τιμήσω την υπόσχεσή μου.

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ από καρδιάς στους δικηγόρους μας, που δεν έκαναν απλά την δουλειά τους, αλλά έδωσαν μια μεγάλη μάχη.

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους εσάς, γνωστούς και άγνωστους, που με ένα μήνυμα, μια λέξη, μας δίνατε τόσους μήνες κουράγιο και πίστη ότι η προσπάθειά μας έχει νόημα.

Ευχαριστώ και όσους μας διέβαλλαν, διέδωσαν ψεύδη, μας έβρισαν, γιατί εμάς οι απειλές και η χυδαιότητα μας πεισμώνουν και μας δυναμώνουν.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα μακρινή ήταν μια κακιά γυναίκα, η Κρουέλα ντε Βιλ που έκλεβε πλακούντες και τους πουλούσε για να γίνουν κρέμες και βλαστοκύτταρα… Όταν έμαθε ότι κάποιες μανούλες κατάφεραν να γλυτώσουν τους πλακούντες από τα νύχια της, λύσσαξε και άρχισε να τις καταδιώκει και να τις απειλεί… Όμως οι μανούλες δεν φοβήθηκαν και έκρυψαν τους πλακούντες στις αυλές τους, κάτω από όμορφα δεντράκια. Η Κρουέλα ντε Βιλ έχασε την ψυχραιμία της και άρχισε να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, μέχρι που κατέληξε σε ένα μέρος που κλείνουν όλους αυτούς τους ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. Μια φορά κι έναν καιρό η Κρουέλα ντε Βιλ (δηλαδή η κακιά της πόλης) έγινε σκέτη Κρουέλα και οι αυλές γέμισαν όμορφα δεντράκια.

Μαρία-Μυρτώ Γρίβα

Στις 10/01/2014 η δίκη των 79

Αύριο, Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014, στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, δικάζονται 8 επαγγελματίες υγείας και 71 γονείς που επέλεξαν να δώσουν ζωή με φυσικό τρόπο στο σπίτι τους.

Με ένα πρωτοφανές κατηγορητήριο που αντιμετωπίζει τον γυναικείο πλακούντα ως τοξικό κατάλοιπο του τοκετού, αγνοώντας επιστημονικά δεδομένα και βασισμένο σε αστήρικτες εικασίες ότι κατέληξε σε κάποια αποχέτευση, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μια τέτοια δίκη φτάνει στο ακροατήριο, δήθεν για περιβαλλοντικούς λόγους, σε μια πόλη, όπου καθημερινά το περιβάλλον, η δημόσια υγεία και η ποιότητα ζωής πλήττονται βάναυσα και ατιμώρητα.

Επίσης, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η κατηγορία αφορά σε όλους ανεξαιρέτως τους τοκετούς στο σπίτι που έλαβαν χώρα στην περιοχή αρμοδιότητας της εισαγγελίας Θεσσαλονίκης σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, χωρίς οι γονείς καν να ερωτηθούν τι έκανε ο καθένας τον πλακούντα,  με αποτέλεσμα να δίνεται η  εντύπωση πως κάθε τοκετός στο σπίτι είναι κατά τεκμήριο μια υγειονομική βόμβα. Προκαλεί, τέλος, εύλογα ερωτήματα η ύπαρξη κατηγορίας για ψευδή δήλωση στοιχείων στα ληξιαρχεία, την στιγμή, που ουδείς αμφισβητεί το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα παιδιά γεννήθηκαν από τους συγκεκριμένους γονείς.

 

Τοκετός στο σπίτι. Μια περίεργη δίωξη.

 Άρθρο της δημοσιογράφου Μαριάννας Ρουμελιώτη στο enfo.gr

Συνέντευξη απο τον Παναγιώτη Λογγινίδη, δικηγόρος

Tοκετός στο σπίτι. Μια περίεργη δίωξη.

Νέα ερώτηση στην Ελληνική βουλή για τους κατ' οίκον τοκετούς και του πλακούντες απο ΔΗΜΑΡ

Σημαντική σημερινή Ερώτηση στη Βουλή της Μαρίας Γιαννακάκη, που έχει σταθεί απ' την αρχή στο πλευρό των μαμάδων (αλλά και μπαμπάδων) που αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους, το δικαίωμά τους στην επιλογή των συνθηκών της γέννας, τον αυτοκαθορισμό τους και το σεβασμό των προσωπικών δεδομένων των ίδιων και των παιδιών τους από πρόσφατες μαζικές παραβιάσεις. Ελπίζουμε να μην μείνει αναπάντητη από την Ελληνική Πολιτεία, όπως έχει συμβεί με τις 2 προηγούμενες ερωτήσεις της Βουλευτού.

Προς τους
κ.κ Υπουργούς Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Υγείας

Θέμα: Κατ΄οίκον τοκετοί και παράδοση υλικού πλακούντα σε ιδιωτικές εταιρείες

Πρόσφατα τα προσωπικά δεδομένα των γονέων, παιδιών και επαγγελματιών υγείας που συμμετείχαν σε κατ' οίκον τοκετούς που έλαβαν χώρα στη Θεσσαλονίκη το 2009 έγιναν «βορρά» στην διάθεση φορέων και υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας, όπως ο Σύλλογος Μαιών Μαιευτών Θεσσαλονίκης, ο Ι.Σ.Θ., το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Δ/νση Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Δ/νση Υγειονομικής Υγιεινής & Υγιεινής Περιβάλλοντος, Γραφείο Υπουργού, Γραφείο Υφυπουργού, Γραφείο Γενικού Γραμματέα Υγείας), του Σ.Ε.Υ.Υ.Π. και του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, ενώ το Σ.Ε.Υ.Υ.Π. (Περιφερειακό Γραφείο Μακεδονίας – Θράκης) διενέργησε Έλεγχο με όλα αυτά τα στοιχεία, αλλά και με άλλα που συγκέντρωσε (χωρίς να ενημερώσει τους ελεγχόμενους ότι ελέγχονται), σχετικά με τη «νομιμότητα τήρησης της διαδικασίας διαχείρισης των ΕΙΑ που παράγονται κατά τη διενέργεια τοκετού στο σπίτι».
Στη συνέχεια, όλοι οι γονείς που γέννησαν στο σπίτι τους στη Θεσσαλονίκη κατά την «ελεγχόμενη» από το Σ.Ε.Υ.Υ.Π. περίοδο του 2009 βρίσκονται κατηγορούμενοι για «ρύπανση περιβάλλοντος» επειδή μετά την γέννα δεν παρέδωσαν ως «απόβλητο» το βιολογικό υλικό του πλακούντα της λεχώνας σε ιδιωτικές εταιρίες «διαχείρισης αποβλήτων» (οι οποίες είναι πιθανότατο ότι δεν ελέγχονται επαρκώς στην πράξη), αλλά προτίμησαν να το διαχειρισθούν οι ίδιες οι μητέρες με σεβασμό στη σημειολογία του ως ένωσης μητέρας – παιδιού.
Παρατηρήθηκε δε πρόσφατα το φαινόμενο δημόσιοι φορείς να συμβουλεύουν τις «ενδιαφερόμενες για κατ' οίκον τοκετό μέλλουσες μητέρες» σχετικά με την «νομιμότητα της διαδικασίας του τοκετού» και των συναφών με αυτήν πράξεων, όπως η παράδοση του πλακούντα μετά τη γέννα επί πληρωμή σε εταιρείες διαχείρισης επικίνδυνων ιατρικών αποβλήτων μολυσματικού χαρακτήρα (ΕΙΑ-ΜΧ), προκειμένου να μη βρεθούν από τη γέννα... στο δικαστήριο.
Το Σ.Ε.Υ.Υ.Π. έφθασε στο σημείο να προτείνει να παραδίδεται το τιμολόγιο – απόδειξη της εταιρίας διαχείρισης ΙΑ-ΜΧ στο Ληξιαρχείο, προκειμένου να καθίσταται εφικτή η δήλωση του ληξιαρχικού γεγονότος της γέννησης, αν αυτή έχει λάβει χώρα εξωνοσοκομειακά. Τούτο δε, παρότι διαπίστωσε ότι μόνο 21 τέτοιοι τοκετοί είχαν λάβει χώρα την ελεγχόμενη περίοδο και άρα τα φερόμενα ως μολυσματικά απόβλητα είχαν αμελητέα ποσότητα.
Από την άλλη μεριά, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι εταιρίες διαχείρισης ΕΙΑ-ΜΧ αυτές υπόκεινται σε επαρκή έλεγχο για τον τρόπο διαχείρισης των πλακούντων μετά την παράδοσή τους, κάτι που μολονότι δεν δείχνει να απασχολεί στην περίπτωση των συνηθισμένων (ογκωδέστατων και συχνά πράγματι επικίνδυνων) ιατρικών αποβλήτων που παράγουν οι ιατρικές μονάδες, εγείρει σοβαρές ανησυχίες στην περίπτωση που το προς υποχρεωτική παράδοση «απόβλητο» είναι ιδιαίτερα ακριβό στην μαύρη αγορά για δημιουργία καλλυντικών, αλλά και πρόσφορο να υποστηρίξει ανεπίσημες ιατρικές έρευνες, κάτι που θέτει και «πύρινα» ζητήματα βιοηθικής.
Οι γυναίκες τρομοκρατούνται από τις ποινικές διώξεις, τις αναφορές για «προϋποθέσεις νομιμότητας» ενός τοκετού και πράξεων που πρέπει να λάβουν χώρα σχετικά με αυτόν και διαμαρτύρονται μαζικά ως προς τον νομοθετικό εξαναγκασμό τους να παραδώσουν, και μάλιστα πληρώνοντας, ένα μέρος του σώματός τους σε ιδιωτικές εταιρίες. Παράλληλα, αναρωτιούνται αν θα βρεθούν ποινικά και διοικητικά υπόλογες και για άλλα θεωρούμενα ως απόβλητα, δεδομένου ότι η κείμενη νομοθεσία δεν προσδιορίζει ως προς την ποσότητα και το είδος των παραγόμενων Ιατρικών Αποβλήτων Μολυσματικού Χαρακτήρα, παρά μόνο θεωρεί ως υποχρεωτικά παραδοτέο ΕΙΑ-ΜΧ σε αδειοδοτημένες εταιρίες διαχείρισης «κάθε υλικό που έρχεται σε επαφή με τα υγρά και το αίμα του ανθρώπινου σώματος».
Σημειώνεται ότι οι γυναίκες που επιλέγουν να γεννήσουν στο σπίτι τους παρακολουθούνται συνήθως τακτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, και προβαίνουν στις αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις, δεν πάσχουν δε από λοιμώδη και μεταδιδόμενα νοσήματα.

Κατόπιν των ανωτέρω

Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί.
1. Με ποιους ειδικότερα τρόπους εσωτερικού και εξωτερικού ελέγχου διασφαλίζεται η καταστροφή του πλακούντα από τις αδειοδοτημένες ιδιωτικές εταιρίες διαχείρισης, ώστε να μην είναι δυνατή η περαιτέρω αξιοποίηση του ιδιαίτερα πολύτιμου αυτού βιολογικού υλικού προς διάθεση στη μαύρη αγορά έναντι αδρού τιμήματος (βιομηχανία καλλυντικών, ιατρικές έρευνες); Πώς ακριβώς εποπτεύονται οι εταιρίες διαχείρισης ιατρικών αποβλήτων στις καθημερινές δραστηριότητές τους και με ποια κριτήρια αδειοδοτούνται και ανανεώνουν τις πιστοποιήσεις τους;
2. Προτίθεται το Υπουργείο να εκδώσει εγκύκλιο, όπου θα διευκρινίζεται ότι οι γυναίκες που το επιλέγουν μπορούν να διαχειρίζονται οι ίδιες τον πλακούντα τους σύμφωνα με τις ιδιαίτερες παραδόσεις και τις πεποιθήσεις τους, σε ευθυγράμμιση με τα άρθρα 9 και 3 της ΕΣΔΑ, έστω με κάποιες διατυπώσεις;
3. Προτίθεται το Υπουργείο να προβεί σε διευκρινίσεις σχετικά με την εφαρμογή της νομοθεσίας για την διαχείριση των υλικών που παράγονται κατά συνήθεια σε κάθε Ελληνικό σπίτι και έρχονται σε επαφή με υγρά του σώματος ή/και αίμα, ώστε να μην κινδυνεύει εν δυνάμει κάθε πολίτης να βρεθεί αντιμέτωπος με ποινικές και διοικητικές κυρώσεις;
4. Ποιο το ύψος των προστίμων που καταβάλλει το Ελληνικό Κράτος ετησίως για τη μη σύννομη διαχείριση των αποβλήτων από νοσοκομεία και κλινικές;
5. Έχει κάνει ποτέ έρευνα το Σ.Ε.Υ.Υ.Π. για την διαχείριση ιατρικών αποβλήτων από τους «μεγάλους ρυπαντές», τα νοσοκομεία και κλινικές; Ποιες οι πειθαρχικές και ποινικές διαδικασίες εναντίον των «μεγάλων ρυπαντών», φορέων και οργάνων που εμπίπτουν στην ελεγκτική αρμοδιότητα του Σ.Ε.Υ.Υ.Π., που οδήγησαν τη χώρα σε καταδίκες και τους φορολογούμενους σε καταβολές;
6. Μπορεί ο έλεγχος του Σ.Ε.Υ.Υ.Π. να εκτείνεται σε θέματα που δεν αφορούν άμεσα στην παροχή υπηρεσιών υγείας στο κοινό, όπως πχ. η τήρηση πολεοδομικών, περιβαλλοντικών, φορολογικών κλπ διατάξεων σε ιδιωτικούς χώρους, όπως ο τοκετός κατ' οίκον, ή περιορίζεται θεσμικά σε ζητήματα που αφορούν αυστηρά και μόνο την παροχή υπηρεσιών υγείας – πρόνοιας από παρόχους που απευθύνονται στο ευρύ κοινό;
7. Δεδομένου ότι στην σχετική Έκθεση Ελέγχου του Σ.Ε.Υ.Υ.Π. προτείνεται (ΣΕΛ.12): «Η Διεύθυνση Υγείας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης να ζητήσει από τα ληξιαρχεία του Νομού να αποστέλλονται οι ληξιαρχικές πράξεις και οι αντίστοιχες δηλώσεις γέννησης των κατ' οίκον τοκετών, ώστε να καθίσταται εφικτός ο έλεγχος της τήρησης της νομοθεσίας σχετικά με τη διαχείριση των παραγόμενων ΕΙΑ-ΜΧ», ερωτάσθε αν η Διεύθυνση Υγείας της ΝΑΘ εξακολούθησε έκτοτε να συλλέγει τις δηλώσεις γέννησης παιδιών που γεννήθηκαν κατ' οίκον τοκετούς και, αν ναι, με ποιο τρόπο ενημερώθηκαν τα υποκείμενα των δεδομένων;

Η ερωτώσα Βουλευτής
Μαρία Γιαννακάκη

http://mariayannakaki.gr/index.php/vouli/540-kat-oikon-toketoi-kai-diathesi-plakounta-se-idiotikes-etaireies 

Η δίκη αναβλήθηκε για 10/01/2014

Την Τρίτη 11 Ιουνίου στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης 79 γονείς και επαγγελματίες υγείας κλήθηκαν ως κατηγορούμενοι, μετά από δύο μηνυτήριες αναφορές του Συλλόγου Μαιών/Μαιευτών Θεσσαλονίκης, με βασικότερη κατηγορία τη "ρύπανση του περιβάλλοντος" από τους πλακούντες (που θεωρούνται από τις αρχές "επικίνδυνα μολυσματικά ιατρικά απόβλητα", αλλά και "ηθική αυτουργία σε ψευδείς ιατρικές πιστοποιήσεις". 

Η δίκη αναβλήθηκε για τις 10/1/2014.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ!

Συμπαράσταση στους γονείς που δικάζονται επειδή επέλεξαν τοκετό στο σπίτι απο Οικολόγους Πράσινους

Αύριο, Τρίτη 11 Ιουνίου, στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, δικάζονται 8 επαγγελματίες υγείας και 71 γονείς που επέλεξαν να δώσουν ζωή με φυσικό τρόπο στο σπίτι τους.
Με ένα πρωτοφανές κατηγορητήριο που αντιμετωπίζει τον γυναικείο πλακούντα ως τοξικό κατάλοιπο του τοκετού, αγνοώντας επιστημονικά δεδομένα και βασισμένο σε αστήρικτες εικασίες ότι κατέληξε σε κάποια αποχέτευση, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μια τέτοια δίκη φτάνει στο ακροατήριο, δήθεν για περιβαλλοντικούς λόγους, σε μια πόλη, όπου καθημερινά το περιβάλλον, η δημόσια υγεία και η ποιότητα ζωής πλήττονται βάναυσα και ατιμώρητα.
Επίσης, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η κατηγορία αφορά σε όλους ανεξαιρέτως τους τοκετούς στο σπίτι που έλαβαν χώρα στην περιοχή αρμοδιότητας της εισαγγελίας Θεσσαλονίκης σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, χωρίς οι γονείς καν να ερωτηθούν τι έκανε ο καθένας τον πλακούντα,  με αποτέλεσμα να δίνεται η  εντύπωση πως κάθε τοκετός στο σπίτι είναι κατά τεκμήριο μια υγειονομική βόμβα. Προκαλεί, τέλος, εύλογα ερωτήματα η ύπαρξη κατηγορίας για ψευδή δήλωση στοιχείων στα ληξιαρχεία, την στιγμή, που ουδείς αμφισβητεί το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα παιδιά γεννήθηκαν από τους συγκεκριμένους γονείς.
Για τους παραπάνω λόγους, οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η δίκη των 79 είναι κατ' ουσίαν μια πολιτική δίκη, ενάντια σε ανθρώπους που άσκησαν το δικαίωμα τους στην αυτοδιάθεση, στο να ζήσουν την ιερότερη στιγμή της ζωής τους με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν και να διαχειριστούν τον πλακούντα του τοκετού τους, όχι ως απόβλητο, αλλά ως λίκνο της ζωής, σύμφωνα με τις αρχές της βιοηθικής και τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Για τον λόγο αυτό ο ευρωβουλευτής μας, Νίκος Χρυσόγελος, κατέθεσε και σχετική ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τονίζοντας ότι  "αν η πολιτεία γνησίως ενδιαφέρεται για τη ρύπανση του περιβάλλοντος και δε στοχοποιεί τους τοκετούς στο σπίτι συνολικά, δεν χρειάζεται να ξανα-ανακαλύψει τον τροχό. Ας ακολουθήσει δοκιμασμένα παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών."
Οι Οικολόγοι Πράσινοι συμπαραστεκόμαστε στους άδικα διωκόμενους γονείς και λειτουργούς υγείας που επέλεξαν τον τοκετό κατ' οίκον και υποστηρίζουμε σθεναρά το δικαίωμα τους να αντιμετωπίζουν τον τοκετό όχι ως ιατρική, αλλά ως φυσική πράξη. Ρόλος του κράτους δεν είναι να στοχοποιεί τον τοκετό στο σπίτι αλλά να ενθαρρύνει τις επίτοκες με στοχευμένες πολιτικές, ακόμα κι αν συγκρούονται με τα συμφέροντα που θέλουν τον τοκετό εμπόρευμα..

Η Θεματική Ομάδα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

H Θεματική Ομάδα Υγείας

πηγή: Οικολόγοι Πράσινοι